به گزارش «دنیای بورس»، دنیای‌اقتصاد نوشت: دولت چین چهار سال پیش وعده داده بود که فقر مطلق را در این کشور از بین خواهد برد؛ وعده‌ای که به‌رغم مشکلات بزرگ نظیر پاندمی کرونا و تنش تجاری با آمریکا به تحقق پیوسته است. سیاستمداران چینی با انجام گام‌های تکمیلی نظیر صرفه اقتصادی در تولید، در راستای آزادسازی اقتصادی توانستند فقر مطلق را در این کشور ریشه‌کن کنند.
چکیده: جایزه نوبل اقتصاد امسال در حالی به بانرجی، دوفلو و مایکل کریمر برای «روش‌های تجربی برای کاهش فقر جهانی» اهدا شد که روش کار این اقتصاددانان با روش تحقیق اقتصاددانان متعارف تفاوت‌هایی داشت. این سه اقتصاددان به جای پاسخگویی به مسائل کلان در زمینه فقر، با رویکردی خردنگرانه سعی در بهبود وضعیت مردم کشورهای فقیر داشتند. اما نتایج به‌دست‌آمده توسط تحقیقات برندگان امسال، نکته‌ای مشترک با نتایج دیگر محققان دارد: معرفی مسیر بن‌بست فقرزدایی.
چکیده: یافته‌های یک پژوهش در وزارت امور اقتصادی و دارایی نشان می‌دهد دو سطح فردی و کلان مانع فقرزدایی در ایران شده است. یافته‌های این پژوهش، مهم‌ترین عامل اثرگذاری در سطح فردی را «میزان تحصیلات سرپرست خانوار» می‌داند. به نحوی که افزایش سال‌های تحصیل سرپرست خانوار، فقر چند بعدی خانوار را کاهش می‌دهد. مطابق این پژوهش، افزایش سطح آموزش سرپرست خانوار موجب تصمیم‌گیری بهتر در افزایش مطلوبیت و بهره‌برداری از امکانات خانوار خواهد شد. در سطح کلان نیز این پژوهش مهم‌ترین عامل اثرگذار در فقر را تورم معرفی می‌کند.
